Wspomnienie o Grażynce Jarmuł
Miłość i wiara są dwoma wiosłami, za pomocą których możesz przepłynąć w krainę szczęśliwego, wiecznego snu.
Satya Say Baba
Ty je miałaś Grażynko!
Jak nikt inny wiedziała, co jest naprawdę ważne w życiu. Miała rzadką odwagę pozostawania wierną swoim przekonaniom. Jej niezwykła prawość budziła i respekt, i szczere uznanie tych, którym szczęśliwie zdarzyło się być blisko Niej. Zawsze, gdy o Niej myślę, słyszę radosny, zaraźliwy, zawsze młodzieńczy śmiech. W zestawieniu z Nią słowo emerytka brzmiało jak żart. Tak niedawno miała tyle planów i kipiącą chęć działania. Myśleliśmy wtedy, że z taką siłą da radę wszystkiemu. Niestety, wybrańcy bogów umierają młodo... Pasja w działaniu charakteryzowała też, oczywiście, Jej pracę zawodową. Potrafiła dotrzeć do każdego młodego człowieka. Wychowała wielu tych, którzy dzięki Niej odkrywali w sobie poetów, pisarzy, dziennikarzy. Wychowała też wielu takich, którzy bez Niej nie poradziliby sobie w życiu. Szanowała każdego człowieka, nie oceniając pochopnie. Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Jasne, na każdym stanowisku pracy ludzie zmieniają się i to jest naturalne. Nikt jednak nie zajmie w naszych sercach zdobytego przez Grażynkę miejsca, w którym na zawsze będzie niezastąpiona.
Przebieg pracy zawodowej:
1976 - ukończenie kierunku filologia polska na Wydziale Humanistycznym UMCS
1976 – 1981 praca w charakterze nauczycielki oddziału przedszkolnego w Szkole Podstawowej nr 24 w Lublinie
1978 – 1979 praca w charakterze nauczycielki języka polskiego w ZSOW w Lublinie
1981 – 1983 praca w charakterze nauczycielki języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 38 w Lublinie
1983 – 1999 praca w charakterze nauczycielki języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 16 im. F. Chopina w Lublinie
1999 – 2004 praca w charakterze nauczycielki języka polskiego w Gimnazjum nr 16 im. F. Chopina w Lublinie
